Zarządzanie w sektorze publicznym staje się, ze względu na szeroki krąg odbiorców jego działań i ogromne zasoby, którymi dysponuje, istotnym zagadnieniem teoretycznym i praktycznym metod i procedur zarządzania. W związku z tym następuje przeniesienie rozwiązań sprawdzonych w jednostkach biznesowych na grunt sektora publicznego, pojawiają się nowe obszary zainteresowań, takie jak ryzyko, następuje adaptacja różnych narzędzi zarządzania, w tym metod i procedur szeroko rozumianej kontroli. Kluczem do zarządzania ryzykiem w jednostkach sektora finansów publicznych powinien być sprawny system kontroli, szczególnie w ujęciu prospektywnym, umożliwia on bowiem identyfikację, analizę i neutralizację ryzyka. Audyt wewnętrzny jest częścią systemu zarządzania jednostkami sektora finansów publicznych. Prawidłowe sformułowanie istoty, zadań i zakresu audytu ma wpływ na zastosowanie odpowiednich metod i procedur pozwalających racjonalnie i skutecznie gospodarować środkami publicznymi. Prawidłowo zdefiniowane obszary badań audytowych pozwalają na dobór metod badawczych, przy czym podstawowym kryterium wyznaczającym zakres badań są zidentyfikowane rodzaje i zakresy ryzyka. Procedury i organizacja audytu wewnętrznego umożliwiają jednolite prowadzenie badań oraz ich komunikowanie odbiorcom w celu oceny działań i podejmowania prawidłowych decyzji.