Sprawozdanie finansowe musi odpowiadać uznanym cechom jakościowym. Użyteczność dla odbiorców powinna być zapewniona przez wiarygodne odzwierciedlenie wartości zasobów, zobowiązań, kapitałów i procesów z nimi związanych. Metody pomiaru stosowane w rachunkowości wymagają poznania obiektu, określenia jego cech i stworzenia odpowiednich procedur wyrażenia jego wartości. Do wyceny kategorii sprawozdawczych stosuje się określone koncepcje, zasady, metody i procedury, uwzględniają one zarówno dane historyczne, bieżące, jak też prospektywne. Podejście do tych zagadnień podlega ciągłym procesom dostosowawczym w związku ze zmianą współczesnych uwarunkowań gospodarczych i jest przedmiotem wielu dyskusji teoretyków i praktyków rachunkowości. Coraz częściej do odzwierciedlenia wartości używa się wartości godziwej, akcentując tym samym rolę rynku przy prezentacji sprawozdań finansowych w szczególności przy ustalaniu wielkości kapitału i jego zmian. Wartość godziwa ma zbliżać wycenę do wartości bieżących i gdy istnieje aktywny, efektywny rynek jest to cena rynkowa, a jeśli na dany element wyceny nie ma, to jest to wartość hipotetyczna. W odniesieniu do zróżnicowanych warunków rynkowych i cech obiektów wycenianych metody pomiaru wartości godziwej są różne. Powstaje zatem wiele problemów teoretycznych, metodologicznych związanych z przyjęciem i stosowaniem metody wartości godziwej. W opracowaniu przedstawiono różne podejścia do wartości godziwej oraz próbowano ocenić jej walory i mankamenty. Studia Ekonomiczne nr 125 Zeszyty Naukowe Wydziałowe Uniwersytetu Ekonomicznego w Katowicach.